One shot - Każdy kwiat pięknieje...

Jak zapewne wiesz, nie przepadam za kanonem;] Dla mnie związek Sasuke i Sakury jest.. sztuczny.. nie wiadomo dlaczego właściwie się zeszli skoro facet olewał ją przez całą serię (a nawet parokrotnie próbował zabić) po czym nagle się mu odwidziało, puknął ją w czoło (xD) i bach! ślub, dziecko i.. poszedł w cholere znowu ją zostawiając .. Uważam, że dziewczyna nacierpiała się trochę za dużo i zasłużyła na coś więcej od życia.. no właśnie.. ale na co? Poczytaj ;) Uwaga! Anty SasuSaku



Sasuke,


         Piszę do Ciebie ponieważ rozmowa nigdy nie była naszą mocną stroną. Wolę napisać Ci wszystko co czuję nim przerwiesz mi prychnięciem lub nieprzyjemnym spojrzeniem jak to masz w zwyczaju. I choć znosiłam to wiele lat w imię naszej miłości to wiem już, że to nie ma sensu. Powinieneś wiedzieć, że miłość jest jak kwiat - należy ją podlewać strumieniem uczuć, zapewniać ciepło gestów i pieścić tak delikatnie by jej płatki nie więdły. Ale od początku...
         Jakiś czas temu będąc po dyżurze spotkałam swoją ulubioną pacjentkę - Panią Miko. Gdybyś naprawdę słuchał mnie w tedy gdy opowiadam Ci o swoim dniu zamiast siedzieć wpatrzonym w przestrzeń wiedziałbyś, że Pani Miko regularnie przychodzi do mnie po recepty i zawsze pojawia się w poradni z mężem - Panem Kotashim. Zawsze zagadują mnie i zapraszają na herbatę bo mieszkają właściwie naprzeciwko szpitala. Spotkałam ją gdy w pobliskiej kwiaciarni wybierała kwiaty na 60 urodziny swojego męża. Ten błysk w oku.. to jak starannie dobierała bukiet by przedstawiał wszystko co czuje do niego. Powiedziałam jej, że podziwiam ich miłość i gratuluję jej takiej wytrwałości. Spojrzała w tedy na mnie dobrotliwie i powiedziała słowa, które odbijały mi się w głowie przez resztę dnia.

- Wytrwałości? Gdy miłość jest zadbana nie trzeba wytrwałości. Ona żyje sama.

         I zdałam sobie sprawę, że nasza miłość.. jest martwa. Przez pewien czas podtrzymywałam ją przy życiu - a wiesz jak ciężko jest przy mnie umrzeć jeśli się uprę. Albo i nie wiesz.. Nie ważne. Nasza miłość zmarła w momencie, kiedy spojrzałam jakiś czas temu w lustro i zobaczyłam cień dawnej siebie. Z odbicia spoglądała na mnie spracowana, nieszczęśliwa zaniedbana kobieta w której oczach dawno już zgasł ogień. Zniszczyłeś mnie. I pewnie umierałabym dalej w imię miłości której nie było gdyby nie.. Cóż..
         Poznałam kogoś. Choć w zasadzie to znałam go od zawsze. Przychodził do mnie co jakiś czas na badania kontrolne. Po pewnym czasie zdałam sobie sprawę, że w zasadzie to nie ja kontroluję jego a on mnie. Przychodził, rozmawiał, zagadywał, podpytywał, dawał się wyżalić.. Widział co się ze mną dzieje. Po tych wizytach zawsze było mi jakoś tak lżej. Nim się obejrzałam, zaczęłam wypatrywać jego nazwiska na liście pacjentów. Raz nawet przyznałam mu się w przypływie szczerości, że bardzo lubię nasze kontrole i żałuję że są tak rzadko. Na drugi dzień całkiem przypadkiem przechodził koło kliniki gdy wychodziłam z pracy i całkiem przypadkiem szedł w stronę siedziby Uchiha. Zaczęło się to powtarzać z tym, że po pewnym czasie nie szliśmy już prosto a zaczęliśmy zbaczać z drogi. A to na krótki sparing na placu treningowym, to na herbatę do pobliskiej herbaciarni, a to na spacer do parku. To cudowne mieć w kimś wsparcie. Mieć kogoś kto wysłucha tego jak minął mi dzień i kto również zwierza się mi. Któregoś wyjątkowo ponurego jesiennego dnia, gdy przechodziliśmy koło witryny antykwariatu zobaczyłam na wystawie zakurzoną szklaną różę, bliżej nieokreślonego koloru. Miała ułamany płatek. Zatrzymałam się w tedy i zaśmiałam gorzko. Spojrzał na mnie pytająco a ja odpowiedziałam, że czuję się jak ta róża. Nie uwierzysz ale następnego dnia gdy przyszłam do gabinetu na moim biurku spoczywała przepiękne szklana róża. Płatki mieniły się w świetle słońca wszystkimi kolorami tęczy. Zobaczyłam też karteczkę wypisaną bardzo znajomym pismem.
"Każdy kwiat pięknieje gdy opiekuje się nim troskliwy ogrodnik." A pod spodem dopisano: "Nawet pozornie zniszczony" Nie mogłam uwierzyć ale to była ta sama róża, którą widziałam dzień wcześniej! Ułamany płatek był tego dowodem. W tym momencie zdałam sobie sprawę, że on kocha mnie a ja jego. I było to tak wspaniałe odkrycie, że aż roześmiałam się w głos! Ulżyło mi uwierz..
       Teraz już wiem że Tobie nigdy nie zależało. Nie zależało Ci na mnie. Nie zależało Ci na Nas. Jedyne co było ważne to odbudowa klanu. A ja nigdy nie chciałam.. być użyta. Dlatego zostawiam Cię Sasuke. Nie byłeś wart tylu cierpień. Dziękuję za.. nawet nie mam za co dziękować.

        Zrozumiałam. Na prawdę zrozumiałam jak wygląda miłość. Jak zadbany kwiat.


Żegnaj

Sakura (ponownie) Haruno

P.s. Już niedługo Hatake



Nie bijcie miłośnicy SasuSaku xD